Przeczytanie tego fragmentu wypowiedzi doktora William D. Silkworth’a powoduje, w pierwszej chwili niezrozumienie a nawet bunt. Ech, doktorze! Już miałem Pana za przyzwoitego człowieka a Pani mi tu wyjeżdża z kwiatkami typu: „psychopata emocjonalnie niezrównoważony” lub „maniak depresyjny”. To mocne słowa a jest ich znacznie więcej, gdyż doktor robiąc iście skompresowany opis osobowości alkoholowej po prostu musiał tak uczynić. Nie ma nic lepszego na przełamanie buntu jak konfrontacja z rzeczywistością. Aby to uczynić muszę najpierw się zapytać sam siebie: 1- Czy przyznawałem kiedykolwiek, że nie mogę lub nie powinienem pić? Utrata pamięci, kontroli nad własnym zachowaniem. 2- Czy przyrzekałem/ przysięgałem sobie, że nie będę już więcej pić? Kac fizyczny i moralny. 3- Czy przyrzekałem/ przysięgałem Bogu i innym ludziom, że to już mój „ostatni kieliszek”? 4- Czy docierało do mnie, że moje picie jest przyczyna moich problemów? Bezdomność, Zakłady Karne, rozpad rodziny 5- Czy po przetestowaniu setek różnych sposobów i wszelkiego rodzaju kombinacji nie wracałem do punktu wyjścia? Zmiana rodzajów alkoholu, miejsc, otoczenia i towarzystwa. 6- Czy w którymś momencie życia zacząłem się bać (skutków) swojego picia? Samookaleczenia, próby samobójcze, szpitale psychiatryczne, 7- Czy będąc ludzkim wrakiem, życiowym bankrutem nie szukałem pocieszenia a przynajmniej ulgi w tym, co było moim utrapieniem? Nawet w alkoholach niekonsumpcyjnych. Odpowiadając na te pytania pozytywnie mogę zajrzeć jeszcze do słownika a tam pod słowem psychopata znajduję cytat za Wikipedią: „Osobowość dyssocjalna, psychopatia, osobowość antyspołeczna – zaburzenie struktury osobowości o charakterze trwałym…. Zaburzenie to wiąże się z obecnością trzech deficytów psychicznych: lęku, uczenia się i relacji interpersonalnych”.
top of page
bottom of page